توانسنجی فضاهای شهری در پاسخدهی به نیاز گروه‌های کم توان جسمی- حرکتی، مطالعه موردی: بخش مرکزی شهر قم

شهر پیاده محور برای عموم شهروندان قابل استفاده، اما شهر مطلوب کم توانان جسمی برای همۀ شهروندان یک شهر مناسب است. آفرینش شهری مطلوب برای افراد کم توانان مستلزم رعایت اصول و ضوابطی است که رعایت آنها می­تواند نقش مهمی در دسترسی آسان و حضور آنان در فضاهای عمومی داشته باشد. در کنار رعایت چنین اصولی، توجه به اولویت­ها و نیازهای اساسی گروه­های کم توان جسمی-حرکتی جهت حضور در فضاهای شهری می­تواند اقدامات اجرایی را با نتایجی موثرتری همراه سازد. با این وجود، مدتی است نظام مدیریت شهری مناسب­سازی فضاهای شهری در اغلب کلانشهرها کشور در پیش گرفته است که ضرورت ایجاب می­نماید، بازخورد چنین اقداماتی از نقطه نظر معلولان مورد ارزیابی و پایش قرار گیرد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان پاسخدهی فضاهای شهری به نیازهای گروه­های کم توان جسمی- حرکتی به رشته تحریر درآمده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی است. داده­های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون T تک نمونه­ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان می­دهد؛ علی رغم اقداماتی که در زمینه مناسب­سازی محیط جهت حضور گروه­های کم توان جسمی-حرکتی صورت گرفته همچنان شرایط اجتماعی اقتصادی و کالبدی کنونی قادر به رفع نیازهای معلولان به شکل شایسته نیست. بنابراین، مشارکت گروه­های هدف در زمینه مناسب­سازی فضاهای شهری، رعایت ضوابط ساخت و ساز‌ها توسط نهندسین ناظر، تدوین ضوابط قابل اجرا در طرح‌های موضعی و ... می­تواند نتایج موثرتری را در زمینه مناسب­سازی فضاهای شهری برای معلولان به همراه داشته باشد